Wie is Simone Derks
Ik heb twintig jaar gewerkt met en voor mensen, bijzondere en toch weer gewone mensen. Mensen met een verstandelijke en lichamelijke beperking. Ik heb met veel plezier gewerkt op de verschillende dagcentra in Amsterdam. Later blijkt dat ik er ook veel van heb geleerd en dat het werken/omgaan met mijn intuïtie daar ruimschoots aanbod kwam en sterker werd ontwikkeld. Ik heb daar ook veel geleerd wat betreft het omgaan met een beperking van iemand anders en daardoor je eigen beperkingen onder ogen zien. Je eigen grenzen leren kennen, stellen maar zeker ook leren verleggen. Respect hebben voor de mens, het willen helpen ontwikkelen van deze mensen met een verstandelijke beperking en tegelijkertijd hen de eigen identiteit willen laten behouden, kortom de mens laten zijn die ze zijn. Dit vraagt het eigen ego, maatstaven en beperkingen in jezelf zodanig los te kunnen laten, dat je er kunt zijn voor de ander.
Later, blijken deze jaren een enorme voorbereiding te zijn geweest op het kunnen werken als medium. Een medium wordt namelijk geacht het ego los te kunnen laten en zuiver te kunnen ontvangen vóór de ander. Het werken met deze mensen heeft mij ruimschoots voorzien in het oefenen van o.a. ‘het loslaten’, van wat IK belangrijk vond. En jezelf opzij kunnen zetten ten behoeve van de ander. Heden ten dage pluk ik daar als medium de vruchten van.
Regelmatig vraagt men mij belangstellend ‘ wanneer en vooral hóe, ik mijn gave ontdekte’.
Een medium word je niet van de een op de andere dag, wel werd ik zo rond mijn dertigste mij bewuster van de buitenzintuiglijke waarnemingen die ik deed. Het begon voor mij, met het ’s Nachts zien van mensen rond mijn bed, die mij vriendelijk maar nadrukkelijk aankeken. Hier lag ik niet lang ‘wakker van’ moet ik enigszins schuldbewust bekennen. Het duurde dan ook nog ‘even’, voor ik de betekenis van het nadrukkelijk aankijken begreep. Sterker nog, dat het een waarneming was én dat het personen vanuit de spirituele wereld betrof. Ik voelde mij er zo mee op mijn gemak, dat ik mezelf verder niets afvroeg over het ‘zien’, van deze personen. Een paar maanden later werd ik (zonder iemand daar overigens voor te consulteren) door verschillende mensen er op gewezen dat ik paranormale gaven had.
Toen dit eenmaal goed tot mij doordrong, voelde en wist ik meteen dat dít het was waar ik mijn hele leven een soort van op had gewacht. Al begreep ik het niet. Tot dan toe had er sterk iets ontbroken in mijn leven maar wist dat nooit te omschrijven. Langzaam maar zeker groeide er een besef dat ik wel vaker (helderziende) waarnemingen had gehad en dat mijn toch al sterk aanwezige intuïtie eigenlijk wel verder ging dan dat. Lang tijd om aan dit idee te wennen had ik niet.
Direct na dit besef kreeg ik een zeer doordringend, (lees niet te negeren) gevoel alsof mij iets van het grootste belang werd gevraagd, ik ‘hoorde’, geen stem, ‘zag’, ook niemand staan maar toch werd mij heel duidelijk gevraagd of ik tegen de gaven en de ontwikkeling daarvan JA wilde zeggen of niet. Meteen voelde ik, dat ik daar niet lang over na hoefde te denken want alles in mij zei al voluit JA, zonder nog écht te beseffen van wat mij nu precies gevraagd werd, wat voor invloed dit zou hebben op mijn leven.
Ik heb na enige dagen volmondig JA gezegd en vanaf dat moment is het in een stroom versnelling gegaan. Het mediumschap werd ontwikkeld, mijn opleiding van wat jaren en jaren zou duren begon. Een opleiding tot medium.
Mijn docenten/begeleiders waren (en zijn nog steeds) mijn vele gidsen van wie ik zo ongelofelijk veel heb geleerd. Aan wie ik veel dank ben verschuldigd, al is het alleen al voor hun geduld, die ze al die jaren en zéker in de begin jaren van mijn mediumschap met mij hebben gehad. En daardoor nu alweer een ruime vijftien jaar in staat ben om een zuiver ‘doorgeefluik’, te zijn voor de spirituele wereld. Een stevige en bruikbare brug kan slaan naar onze (stoffelijke) wereld.